Cukier waniliowy, czy cukier wanilinowy? Różnicę w nazwie trudno dostrzec. Mniej spostrzegawczym wyjaśniamy, że chodzi o dodatkową literę „n”. Jednak nie o nazwę tutaj chodzi.

Syntetyczna wanilina wykorzystywana do produkcji cukru wanilinowego ma wyraźnie słabszy aromat w porównaniu do swojego naturalnego pierwowzoru. Jeżeli więc do ulubionych ciast, deserów oraz napojów chcemy dodać naturalny porada o intensywnym zapachu, to warto samemu przygotować cukier waniliowy.

Przygotowanie cukru rozpoczynamy od rozcięcia laski wanilii i wyskrobania z niej ziarenek, które następnie mieszamy z cukrem. Do cukru dodajemy pokrojoną na mniejsze kawałki laskę wanilii. Całość mieszamy i szczelnie zamykamy w słoiku. Po około dwóch tygodniach aromat wanilii zostanie wchłonięty przez cukier, a my uzyskamy cukier waniliowy najwyższej próby.

W ostatnich latach coraz więcej osób decyduje się na zakup mikserów planetarnych. Najczęściej są one wyposażone w trzy końcówki, z których dwie wyglądają co najmniej dziwnie. Oto krótkie wyjaśnienie funkcji, którą pełnią poszczególne końcówki.

Końcówka do ubijania – zdecydowanie najpopularniejsza końcówka robota kuchennego. Przy jej pomocy ubijamy pianę z białek lub bitą śmietanę.

Końcówka do mieszania – końcówka miksera wykorzystywana zarówno do mieszania, jak i do ucierania, np. masła.

Hak do wyrabiania – końcówka ta służy do łączenia wszystkich suchych i mokrych składników ciasta w jednolitą masę oraz napowietrzania wyrabianego ciasta.

Należy unikać gotowania mleka w naczyniach z uszkodzonym lub zarysowanym dnem. Na dnie garnka można zagotować wodę, a następnie uzupełnić naczynie zimnym mlekiem.

Jeżeli jednak nie chcemy rozcieńczać mleka, a finalnie mleko i tak będzie słodzone, to warto dodać cukier przed nastawieniem mleka do gotowania. Mleko z cukrem się nie przypali.

Kupując np. budyń, możemy sięgać po produkt bez cukru. Producenci budyniu zalecają mieszanie proszku wraz z cukrem w zimnym mleku. Jeżeli chcemy zmniejszyć ryzyko przypalenia się mleka i w efekcie budyniu, to powinniśmy słodzić gotujące się mleko, a nie proszek z budyniem.

Ubijanie bitej śmietany należy zacząć od intensywnego schłodzenia samej śmietany, jak i wszystkich naczyń, z których będziemy korzystać podczas jej ubijania i przechowywania. Ciepły tłuszcz się nie ubije!

Do przygotowania bitej śmietany wybieramy śmietanę kremówkę o zawartości tłuszczu nie mniejszej niż 30 %. Najlepiej sprawdza się śmietana 36-procentowa.

Cukier puder dodajemy w ostatniej fazie ubijania śmietany.

Bitą śmietanę możemy ustabilizować żelatyną. Ciepłą żelatynę należy zahartować ubitą śmietaną przed jej połączeniem z resztą śmietany.

Śmietany nie ubijamy zbyt długo, gdyż może się ona zważyć lub też zamiast kremu uzyskamy masło. Bitej śmietany nie łączymy również z gorącymi dodatkami.

Cukier puder to całkowicie sproszkowany cukier. Jego struktura niestety sprzyja wchłanianiu wilgoci.

Podczas przesiewania cukier puder nabiera powietrza, przez co staje się lżejszy i atrakcyjniejszy wizualnie. Przesiewanie cukru służy również rozbijaniu grudek. Cukier przesiewamy za pomocą sita lub przesiewacza. Zbrylony cukier puder należy wcześniej rozwałkować.

Przesiany i napowietrzony cukier puder lepiej łączy się z mokrymi składnikami przygotowywanych deserów.

Białka należy ubijać w suchych i odtłuszczonych naczyniach. Najlepiej sprawdzają się stalowe i szklane miski.

Piana źle się ubije, gdy białko będzie miało kontakt, nawet z niewielką ilością tłuszczu (żółtko jest tłuszczem).

Ubijamy ją mikserem lub trzepaczką do jajek. Zaczynamy od wolnych obrotów. Do ubijanego białka dosypujemy cukier, który będzie pełnił rolę stabilizatora odpowiedzialnego za idealnie związanie piany.

Dobrze ubita piana powinna być wilgotna i plastyczna, dlatego też białek nie powinno się ubijać zbyt długo, gdyż możemy doprowadzić do tzw. „przebicia piany”. Wówczas ubite białko straci swoje właściwości. Pęcherzyki białka zaczną pękać, a piana stanie się mniej elastyczna i przejdzie w fazę opadania.